Bahasa pijin merupakan nama yang diberikan kepada bahasa yang bertindak sebagai bahasa perhubungan yang digunakan oleh penutur pelbagai bahasa yang bertemu dan berhubung antara satu sama lain. Bahasa yang digunakan tidak semestinya salah satu bahasa asal penutur kedua-dua belah pihak penutur tersebut. Bahasa pijin terbit daripada satu bahasa yang drastik dipermudahkan struktur dan kosa katanya. Oleh itu sifatnya yang digunakan untuk tujuan perhubungan dan saling memahami sesuatu perbualan, maka bahasa pijin mempunyai kosa kata yang terhad.
Bahasa pijin di Malaysia sering digelar sebagai bahasa pasar. Contohnya:
1. "Lu mau apa"- Melayu dan Cina
2. "Ini balang manyak mulah"- Melayu dan Cina
3. "Saya Jalan Hussein juga dudo"- Melayu dan India
4. "Saya sendiri miyaga"- Melayu dan India
No comments:
Post a Comment